But I don’t break like glass bottles. I bend and twist and—and feel everything that’s thrown at me, and I’m tired.
I just want to shatter so I never have to feel anything again.
Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016
Μάτια
Είναι που κάθε φορά όταν βγαίνω από το σκοτεινό μου δωμάτιο, και ζω λίγο, νομίζω πως δεν θα έρθει πάλι η νύχτα για να κλειστώ μέσα. Έχω αυταπάτες ότι ο ήλιος θα φωτίζει συνέχεια. Όμως κάποια στιγμή κοιτάς και εσύ αλλού και ο κόσμος παγώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου