Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

one-night-stand και καλά.
εγώ.ποτέ.ξανά.

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Τέντωσε το χέρι σου. Θα σου το κόψω


Θα ήθελα να σε πιάσω και να σου δώσω ένα γλωσσόφιλο, να σε πνίξω με τη γλώσσα μου, έτσι για το γαμώτο. Για να μην σε έχω απωθημένο, για να μη με γυρίσει πίσω το πείσμα μου. Και μετά εκεί που θα έχεις μείνει και θα σκέφτεσαι πως να μου πεις ευγενικά ότι με βλέπεις "φιλικά", θα σου χώσω ένα χαστούκι για όλες τις μαλακίες που μου έχεις κάνει και θα σηκωθώ να φύγω. Για πάντα. 

Rewind


Είναι όμορφο να απασχολείς το μυαλό σου με χαζογκομενικές ιστοριούλες. Ποιος ήρθε, ποιος έφυγε, ποιος άγγιξε. Αλήθεια ποιος σε άγγιξε? Ποιος από όλους αυτούς που γεμίζεις τον χρόνο σου σε άγγιξε πραγματικά? Κανένας, ένας μόνο ? Κι αυτός ο ένας, σου έφυγε με το ξημέρωμα. Γιατί ? Γιατί μετά από τόσο καιρό κάτι που ξεκίνησε τόσο όμορφα, με τόσες προοπτικές έπρεπε να τελειώσει άδοξα με μια πόρτα να κλείνει. Και όσες άνοιξαν ύστερα ήταν από χατιρι στην πλήξη μου, να ξέρεις. Μπορούσαμε να βρούμε μια λύση. Ένα συμβόλαιο με δικούς σου όρους. Λίγα πράγματα θα ζητούσα.. Ένα ποτό τις Κυριακές το βράδυ και ένα φιλί πριν βγω από το αμάξι. Αλλά νόμιζες σε θέλω αποκλειστικό, όχι. Ωραίο είναι το παιχνίδι, μαρεσει και μένα. Απλά μερικές φορές κουράζομαι. Γι'αυτό σε ήθελα, για τα αξημέρωτα βράδια της Δευτέρας, ίσως και καμία Τετάρτη για να σπάει η βδομάδα. Ούτε καν Παρασκευές και Σάββατα. Τις Κυριακές, μόνο τις Κυριακές.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

O 35

Αυτή τη στιγμή δεν είμαι καν νευριασμένη με τον "σωστό" εαυτό μου. Ίσως όσα ψεγάδια θυμού υπήρχαν έχουν εξαλειφθει από την κούραση.

Ήμουν έτοιμη να πάω. Πήρα τηλέφωνο την Δέσποινα και της είπα ότι θα πάω. Αλήθεια το σκεφτόμουν και το ήθελα τόσο πολύ. Και μετά ερχόταν η φοβισμένη φωνή της λογικής και μου φώναζε πως δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω αυτό γιατί στην καλύτερη θα καταλήξω τύφλα και βιασμένη σε κανένα στενό. Φοβόμουν και η αλήθεια είναι είχα λόγους να φοβάμαι. Βέβαια από την άλλη είχα και τρόπους να προστατευθω.

Όπως και να χει από την ώρα που πήρα το μήνυμα υπήρχε μέσα μου μια συνεχής έκρηξη του ναι και του όχι. Το ναι τρομακτικό, ριψοκίνδυνο και σίγουρα διασκεδαστικό, το όχι ασφαλές, ηθικό και λίγο ανιαρο. Ένιωθα τις εκρήξεις μέσα μου,  ποναγε το στήθος μου. Και μέχρι να μπω στο μετρό και να εξαλειφθει κάθε πιθανότητα αλήθεια πίστευα ότι θα πάω. Ότι χωρίς να το καταλάβω θα βρεθώ στο τραπέζι τους με ένα ποτό στο χέρι και τρεις ξένους δίπλα μου.

Τα μηνύματα του σαν να ήξεραν ακριβώς τι σκέφτομαι. Έλα, μου λέει θα σε γυρίσω εγώ σπίτι... Έλα, και θα τη βρούμε την άκρη... Έλα, σου λέω. Και έπρεπε κάθε φορά να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου γιατί θα έλεγα όχι. Ένα ισχυρό και αμετάκλητο όχι με την προφαση ότι θα ήταν δύσκολο να γυρίσω αφού θα έκλεινε το μετρό και φυσικά δεν θα δεχόμουν να μπω στο αμάξι του.

Όταν τελικά έφυγα από το κέντρο  ένιωσα μια τεράστια ανακούφιση, κούραση σχεδόν, αφού ο πόλεμος μέσα μου σταμάτησε και μπορούσα πάλι να ανασάνω. Ήταν τόσο ευχάριστο.. Ένιωσα απέραντη ηρεμία.
Περίμενα να μετανιώσω και να νιώσω ηλιθια που πάλι, παρόλο που όλο λέω θα σταματήσω να φοβάμαι, άφησα το φόβο να με καθοδήγησει και δεν έζησα ένα τρελό βράδυ ( ή και πρωί) . Όμως καταβαθος ήμουν ευγνώμων για αυτή μου την σωστή και ξενέρωτη πλευρά. Μερικές φορές με σώζει. Και παρόλο που μπορεί σήμερα να ήταν ότι πιο τρελό έχω κάνει και ο,τι πιο καλό έχω ζήσει θα μπορούσε επίσης να εξελιχθεί και πολύ άσχημα. Ή ακόμα κ αν δεν εξελισσοταν άσχημα, αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν μια επιλογή που ενδείκνυται να γίνει.

Τέλοσπαντων τέλος καλό όλα καλά. Γύρισα σπίτι σωα και αβλαβης, χωρίς να μετανιώσω. Προς το παρόν τουλάχιστον ίσως μου έρθει αύριο. Ποιος ξέρει.

Θέλω μια έξοδο με τους δικούς μου όρους. Θέλω να βγούμε θέλω να τον δω και από εκεί κ πέρα βλέπουμε.

Άλλωστε σε κάθε παιχνίδι έχεις δικαίωμα μόνο για ένα πάσο. Μετά το δεύτερο καίγεσαι. 

Update 28/10

Δεν θα πω απλά πάσο. Θα φύγω από το παιχνίδι. Δεν φταίς εσύ που θέλεις να πηδηξεις ο,τι κινείται, φταίω εγώ που εκλεινα τα αυτιά μου σε ο,τι δεν μου άρεσε, και προσποιουμουν ότι έλεγες αυτά που ήθελα να ακούσω. Δεν ήταν κ δύσκολο, έπαιζες καλά. Γιατί να θέλει να μπλέξει μαζί σου χαζουλα, επειδή του άρεσαν τα αστεία σου ? 

Ας κλείσουμε άλλη μια πόρτα.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

You're a virgin who can't drive

Let's just take a second and appreciate the fact that my last blog was called like this and now none of these things apply. 

Oh, well. 

And also I need some self credit for publicly admitting(after several years)  that I'm not a fucking virgin. Good job. First step to uncovering the ugly mess he left you in. 

δεν είναι να απορείς

μετά τον κόκκινο  δράκο
ο πρίγκιπας μοιάζει αδιάφορος.


Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

whatever words I say, I will always love you.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα από αυτή την απαίσια, μαλακισμένη πρόταση. Και όποιος μαλάκας ψεύτης την ξεστομίζει, προσπαθεί απλώς να κολλήσει τα σπασμένα. ΌΧΙ, δεν ισχύει πως ό,τι και να γίνει, ό,τι μαλακία και να πω, όσο σκατά και να σε κάνω να νιώσεις καταβάθος σ'αγαπώ. Είναι το μεγαλύτερο ψέμα που μπορεί να πει κάποιος που σε "αγαπάει" μόνο όπως και όποτε τον βολεύει. Είναι ΨΕΜΑ, είναι ΑΡΝΗΣΗ ΕΥΘΎΝΗΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ γαμημένη αγάπη. Άντε στο διάολο πια όλοι σας. Αν κάνετε την επιλογή να καταστρέψετε εναν άνθρωπο τουλάχιστον να έχετε τα κότσια να το παραδεχτείτε, ΜΑΛΑΚΕΣ.



ΥΓ: αυτή η ανάρτηση έχει τοσο μαύρο και τόσο μίσος που θα μπορούσε άνετα να γραφτεί με αίμα γεμάτο πίσσα στον τοίχο σε κάποιο καταγώγι. Κάντο εικόνα αν τολμάς.

Αυτοκαταστροφή


Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015

Καμπανάκι

(...) Φυσικά, πολλές γυναίκες θέλουν να κάνουν σεξ και προσπαθούν να μπουν σε σχέση μόνο και μόνο για να κάνουν σεξ μέσα στη σχέση. Στην πραγματικότητα το μόνο που θέλουν είναι σεξ αλλά δεν μπορούν να αφήσουν τον εαυτό τους να κάνει σεξ εκτός σχέσης. (..) 

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Το κόκκινο fiatάκι

Γιατί όχι, θα γράψω για σένα. Εσένα κ εμένα που υπήρξαμε μόνο σε μια σελίδα ενός τεράστιου βιβλίου σαν κομπάρσοι. Δεν υπήρξε μαγικό πρώτο φιλί. Ήταν μια βίαιη και βιαστική εισβολή της γλώσσας σου στο στόμα μου. Ήταν ίσως το χειρότερο πρώτο φιλί που έχω πάρει. Το ίδιο ήταν το δεύτερο και το τρίτο και το τέταρτο. Δεν ένιωθα τίποτα απολύτως. 

Η αναγουλα ανέβαινε στο λαιμό μου και η γλώσσα σου χτυπούσε άτσαλα πάνω στη δική μου. Σίγουρα δεν ήταν ιδανικό. Μέχρι που άρχισα να σκέφτομαι μήπως έχω κάποιο πρόβλημα και δεν μπορώ να απολαύσω αυτό το φιλί που τόσο περίμενα. 

Χωρίς καθόλου ρομαντισμό, καθαρά ένστικτα και αγγίγματα, μας έδωσαν την επιβεβαίωση που ψάχναμε και οι δύο. Και ύστερα ξεκίνησε η ιστορία μας, με εσένα να μου μιλάς στο αυτί για το πως θα τελειώσουν όλα όταν ο καθένας πάει σπίτι του. Χωρίς δεσμεύσεις και υποσχέσεις. Και γω να σε κοιτώ απορημένη. Ο,τι γίνει, απαντάω προσπαθωντας να δω το συλλογισμό σου. Ελίσσεσαι πανεύκολα και με φιλάς ξανά. Σχεδόν έχω κουραστεί,  δεν το απολαμβάνω. 

Άραγε είναι και για σένα το ίδιο άδεια τα φιλιά σου? Αναρωτιέμαι γιατί δεν νιώθω την έξαρση συναισθημάτων που περίμενα. 

Ξαφνικά μετά τα πολλά φιλιά όταν ξεθαρεύεις και τυλίγεσαι γύρω μου, νιώθω μια αμυδρή αλλαγή. Σαν να εξαφανίζεται σιγά σιγά η ανακατοσούρα και να υπερτερεί η έξαψη. Ένα ζωόδες ένστικτο που με κάνει να κολλήσω πάνω σου και να εξερευνήσω με τα χέρια τα μαλλιά σου. Και όταν σταματάς σχεδόν έχω χάσει την ανάσα μου. Αυτό είναι, σκέφτομαι. Αυτό έψαχνα.

 Η νύχτα προχωράει και ο πανικός μου εξασθενεί. Σε θέλω. Εσένα, χωρίς δεσμεύσεις και υποσχέσεις. Το κάνεις τόσο εύκολο. Όσο μου επιτρέπει η αγχώδης διαταραχή μου και ο φόβος της ματαίωσης, δεν σκέφτομαι το αύριο. Εγώ και εσύ, δύο κομπάρσοι που πήραν την ιστορία στα χέρια τους, κλεισμενοι σε ένα αμάξι δίπλα από το μετρό. 

Αμήχανη σιωπή που όμως δεν ζει πολύ.  Αγγίζεις, φιλάς και μου λες δεν θα κρατήσει αυτό. Αχ, δεν με νοιάζει ούτε λίγο. Δεν με νοιάζει τι θα γίνει αύριο ούτε περιμένω να με πάρεις τηλέφωνο ή να μου πεις βαριά λόγια. Θες να φανείς ανεξάρτητος και όμως συνεχώς απολογείσαι για την στάση σου. Αναρωτιέμαι τι ακριβώς προσπαθείς να μου δείξεις.

 Σου αξίζει κάτι καλύτερο μου λες, και γελάω. Φυσικά και μου αξίζει κάτι άλλο, κάτι που δεν ψάχνω σε εσένα. Με κάνεις να φαίνομαι ευάλωτη και ελαφρόμυαλη αλλά στην πραγματικότητα το ξέρουμε και οι δύο πως αν δεν ήθελα δεν θα ήμουν αυτή τη στιγμή μέσα στα χέρια σου. Με ενόχλησε λίγο που το έβλεπες σαν χάρη. Ήταν καθαρά εγωιστική η απόφαση μου. 

Τολμηρός και προφανώς έμπειρος τα κάνεις όλα πιο όμορφα. Και ύστερα μουρμουρίζεις ανήθικες προτάσεις μέσα στα φιλιά σου. Για το πόσο γρήγορα θα... μπορούσαν να αλλάξουν όλα. 

Νιώθω τα χέρια σου παντού και σκέφτομαι πόσο έλειπαν από το σώμα μου τόσο καιρό. Με κάθε βίαιη κίνηση σου νιώθω να παίρνεις από πάνω μου αγγίγματα άλλων που είχαν ξεθωριάσει. "Αν μου έσκιζες τώρα τα ρούχα θα το κάναμε." Ίσως όμως είναι αρκετά όσα δώσαμε για σήμερα. 

Και από αύριο? Θα σε σκέφτομαι συνέχεια, θα σε νιώθω πάνω μου και θα εκλιπαρώ τη σκέψη σου να πατήσει λίγο τα όρια και να μου ζητήσεις άλλη μια φορά να μείνουμε δύο "φίλοι". 

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

broken trust

Συγχαρητήρια που μου κατέστρεψες κάθε κομμάτι εμπιστοσύνης που είχε μείνει. Που με έκανες για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσω στον εαυτό μου να μη σου ζητήσω ποτέ τίποτα. Και κυρίως που μου έδειξες πόσο άχρηστη με θεωρείς. Πραγματικά τόσο καιρό ζω στον κόσμο μου και πιστεύω όλες αυτές τις ρομαντικές αηδίες που δείχνουν στο σινεμά. Τι χαζή. Γαματη μέρα και σήμερα. 

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

α-σταματητα

Νιώθω μόνη. 
ΜΟΝΗ. 
Ανεπαρκής. 
Η ουσία μου δεν μπορεί ούτε αυτά τα 4 γράμματα να γεμίσει.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Vanity

Ένιωσα να πέφτει πάνω μου ενα βουνό. Έβλεπα τους ανθρώπους στο μετρό σκυμμενους θλιμμένους και ήθελα να κλαψω. Ήθελα να τους πάρω αγκαλιά και να τους πω συγγνώμη!!! Να ουρλιάξω συγγνώμη που δεν θα μπορέσω ποτέ να απαλύνω τον πόνο τους. Που αυτή η εδώ η ζωή είναι τόσο χάλια και τόσο άδικη και εγώ με όσα πτυχία και να πάρω, όσες προσεγγισεις και να δοκιμάσω πάλι όλα θα είναι σκατα. Ίσως να καταφέρω να βάλω λίγο γκρι στο απόλυτο μαύρο αλλά ως εκεί. Μερικές φορές ούτε καν αυτό!!! Ανέβηκα τις κυλιωμενες και ένιωθα τα μάτια μου να βουρκώνουν. Ήταν πολύ.. Παρά πολύ για μένα. Και μετά ήθελα να κλαψω και για τα δικά μου. ΕΊΝΑΙ ΟΛΑ ΤΟΣΟ ΜΑΤΑΙΑ. Δεν το αντέχω άλλο. 

Δεν ξέρω τι φταίει σήμερα και νιώθω τον κόσμο τόσο ψυχρό. Θα έλεγε κανείς πως είναι άδικο στη γιορτή μου να θέλω απλά να κλειστώ σε ένα δωμάτιο και να κλαίω. Ή τουλάχιστον θα περίμενα τη στοιχειώδη ευγένεια να δεχθούν να έρθουν για ένα ποτό. Ένα γαμημένο ποτό. Αλλά ναι μωρέ θα κανονίσουμε άλλη φορά. 

Και ίσως από όλους όσους σήμερα με ξέχασαν πιο πολύ με πόνεσες εσύ γιαγιά. Δεν χτύπησε σήμερα το τηλέφωνο από σένα να μου μιλάς για 10 λεπτά λέγοντας ευχές και μοιράζοντας αγάπη. Ίσως αυτό χρειαζόμουν σήμερα για να νιώσω πιο ζεστό τον κοσμο.