Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Το γράψιμο με έχει βοηθήσει τρομερά. Δεν το καταλαβαίνω την ώρα που γράφω αλλά τώρα, το βλέπω. Πραγματικά είναι η ψυχοθεραπεία μου. Και δεν με πειράζει καθόλου αυτό αν σκεφτείς πως σε άλλη περίπτωση θα έπρεπε να κοιτάω κάποιον στα μάτια και να του λέω όλα αυτά που τόσο εύκολα γράφω εδώ. Χωρίς την ασφάλεια και την ανωνυμία, εντελώς εκτεθειμένη. (future psychologist speaking.....)

Διάβαζα μερικά παλιά μου κείμενα εχθές και συνειδητοποιησα πόσο άσχημα ήμουν εκείνη την περίοδο. Μπορούσα να δω την κατάθλιψη σε κάθε λέξη. Ίσως όχι σε τρομερό βαθμό αλλά σίγουρα κάτι υπήρχε. Από τη μια χαίρομαι από την άλλη στενοχωριέμαι και φοβάμαι. Χαίρομαι που μπορώ να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου αλλά φοβάμαι γιατί μπορεί όλα αυτά να ξαναερθουν πάλι στην πόρτα μου και να ξαναχαθω μέσα σε αυτό το σκοτάδι. Δεν θέλω καθόλου να γίνει αυτό. Δεν το αντέχω. Ή κι αν το αντέχω δεν θέλω να το ξαναζήσω. Γιαυτό όλες αυτές τις μέρες είμαι χάλια και φοβάμαι. Φοβάμαι τι θα γίνει όταν σβήσουν όλες οι ελπίδες μου και εσύ φύγεις μακριά. Θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε η αφορμή πιστεύω, απλά στην προκειμένη περίπτωση είσαι εσύ. Και φυσικά έχεις την ικανότητα να προκαλείς τόση ζημιά, που δεν νομίζω σε άλλη περίπτωση να είχα. Νομίζω έχω καταφέρει να διαχειρίζομαι τις περισσότερες σφαλιάρες επειδή τις ξαναζω κάθε φορά σε replay και έτσι σχεδόν δεν εκπλήσσομαι και ξέρω πως θα νιώσω και πόσο θα κρατήσει και το γεγονός ότι τις προηγούμενες φορές το πέρασα με βοηθά κάπως και δν χάνομαι. Τουλάχιστον έτσι νομίζω.

Με εσένα όμως (και με κάθε ερωτική μου σχέση νομίζω) δεν έχω καμία απολύτως ιδέα πως να το διαχειριστώ. Πως να συγκρατησω τον εαυτό μου, πως να μη βιαστω και πως να μην γίνω χίλια κομμάτια όταν καταρρευσουν όλα και μείνω πάλι μόνη. Ίσως βέβαια ακριβώς αυτό να είναι το πρόβλημα. Το ότι νιώθω μόνη, δεν νιώθω άνετα με τον εαυτό μου.

Γιαυτό πριν γίνει αυτή η αμγιλεγομενη από τη μεριά σου προσπάθεια επαφής ευχηθηκα να μη σε είχα γνωρίσει ποτέ, ή κι αν σε γνώριζα να μη μου άφηνες περιθώρια και να μη μου έδινες δικαιώματα.

Λίγη σημασία έχουν βέβαια τώρα αυτά, αφού πάλι κατάφερες να μπεις στο κεφάλι μου. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: