Δεν μ'αρέσει που στις φωτογραφίες μένει η ημερομηνία. Αυτή η μικρή ένδειξη με αριθμούς που μοναδικό σκοπό έχει να σου θυμίζει πόσος καιρός πέρασε από τότε που την τράβηξες, και πως τίποτε δεν είναι πια το ίδιο.
Πριν από 20 εβδομάδες, όλα ήταν αλλιώς. Στις 14 Δεκεμβρίου στις 12 το μεσημέρι ήσουν εκεί, μέσα σε μια φωτογραφία να χαμογελάς και να προσπαθείς να μείνεις ακίνητη. Να γίνει το κλικ και να μείνει μια στιγμή παγωμένη. Για ποιον λόγο τελικά ? Για να εμφανίζεται μπροστά σου κάθε τόσο, και προκλητικά να σου θυμίζει όσα δεν ζεις πια.
Πριν 10 Κυριακές, με περίμενε ένα ποτήρι κρασί στο γνωστό μαγαζί και τόσες μεγάλες αγκαλιές. Μεθυσμένα χαμόγελα, στήσιμο και όλα αυτά για μια θολή φωτογραφία. Δεν άξιζε λες ?
Αγαπώ τις φωτογραφίες. Σιχαίνομαι τις ημερομηνίες τους. Πάμε να βγάλουμε καινούργιες ?
Πριν από 20 εβδομάδες, όλα ήταν αλλιώς. Στις 14 Δεκεμβρίου στις 12 το μεσημέρι ήσουν εκεί, μέσα σε μια φωτογραφία να χαμογελάς και να προσπαθείς να μείνεις ακίνητη. Να γίνει το κλικ και να μείνει μια στιγμή παγωμένη. Για ποιον λόγο τελικά ? Για να εμφανίζεται μπροστά σου κάθε τόσο, και προκλητικά να σου θυμίζει όσα δεν ζεις πια.
Πριν 10 Κυριακές, με περίμενε ένα ποτήρι κρασί στο γνωστό μαγαζί και τόσες μεγάλες αγκαλιές. Μεθυσμένα χαμόγελα, στήσιμο και όλα αυτά για μια θολή φωτογραφία. Δεν άξιζε λες ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου