Δεν μπορώ/θέλω να σκέφτομαι άσχημα για σένα. Θέλω να είσαι καλά. Ελπίζω κάποια στιγμή να κολλήσεις τα κομμάτια σου και να χαμογελάς αληθινά. Πέρασα μια καταιγίδα μαζί σου και το γούσταρα.
Άλλωστε ποτέ δεν μου άρεσε ο ήλιος και ο γαλανός ουρανός, όπως δεν άρεσε και σε σένα. Ακόμα ποναω αλλά πιάνω τον εαυτό μου να μην μπορεί να σε μισεί άλλο. Άλλωστε το μίσος, στη βάση του έχει αγάπη. Οπότε όσο πιο γρήγορα το αποδεχθω τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσω σωστά?
Η αλήθεια είναι ότι ούτε στις χειρότερες στιγμές μου δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θέλω να σε πληγώσω. Ήξερα ακριβώς πως θα μπορούσα να το κάνω και με ποιον. Αλλά δεν ήθελα να σκεφτώ ότι θα σου φερθω όπως όλοι εκείνοι. Εκείνοι δν σε ένιωσαν ούτε είδαν σε εσένα όσα είδα εγώ. Και φυσικά τα βλέπουν κι άλλοι.
Αξίζεις να αγαπηθεις μωρό μου, και να αγαπήσεις. Ελπίζω να μην έχει σπάσει τελείως αυτό το κομμάτι μέσα σου. Ελπίζω να καταλάβεις ότι εγώ δεν είμαι ο εχθρός, το μυαλό σου είναι. Και όσο δεν βγάζεις το φαρμακι από μέσα σου, θα σε τρώει και θα σε τρώει.
Πόσο εύχομαι να μπορούσα να σε βοηθήσω. Δεν θα βοηθήσεις τον εαυτό σου καθόλου με το να προσποιεισαι αν και ξέρω ότι μόνο αυτό έχεις μάθει να κάνεις. Το μόνο που μπορώ να κάνω αγάπη μου, είναι να σε συγχωρήσω. Να προσπαθήσω και να φτάσω ως την συγχώρεση. Επειδή το αξίζω. Όσο κ αν με τρέλανε η καταιγίδα, ναυάγησα και τώρα χρειάζομαι την ηρεμία μου.
Μου λείπεις, από εκείνη την πρώτη μέρα που σε είδα, μου λείπεις. Και θα μου λείπεις για πολύ καιρό ακόμα. Ίσως για πάντα. Όχι γιατί δν θα βρω κάτι άλλο, ή δν θα προχωρήσω. Κάθε κομμάτι είναι διαφορετικό και το δικό σου πάντα θα λείπει.
Όταν με βρήκες, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι εσύ, όλα αυτά που ήσουν εσύ, ήθελες εμένα. Ήταν ό,τι πιο έντονο έχω ζήσει. Αλλά μαζί με όλα τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν ένιωθα και φόβο, τρόμο ότι θα φύγεις. Οτι έκανες λάθος και θα τρέξεις μακριά για τον οποιδήποτε λόγο. Σαν να το ήξερα...
Να προσέχεις. Και αν τελικά βρεις αυτή την μια που ψάχνεις, μην είσαι τόσο καλός μαζί της. Μην την αφήσεις να σε κάνει ο,τι θέλει. Να βάζεις τον εαυτό σου πρώτο πάντα γιατί ξέρω πως πολύ εύκολα τον ξεχνάς. Είναι περίεργο το πόσο εγωιστής και αδιάφορος παρουσιάζεσαι ενώ στην πραγματικότητα είσαι απλά αυτοκαταστροφικος. Αν δεν αγαπάς εσένα, πως θα αγαπήσεις τους άλλους μωρό μου ?
Μου λείπεις απελπιστικά πολύ. Ξέρω έκανα και εγώ τις μαλακίες μου. Αλλά δεν έχει σημασία να συζητάμε πια τι θα μπορούσε να γίνει.
Σε συγχωρώ λοιπόν. Σε συγχωρώ και το νιώθω. Θα προσπαθήσω να το θυμάμαι αυτό και αύριο με το φως του ήλιου. Και την επόμενη φορά που θα δω τα σχόλια σου και τις αγάπες σου. Και κάθε φορά που νιώθω αυτό το σφιξιμο στο στήθος. Αλήθεια θα προσπαθήσω..
Μου φερθηκες άδικα, αλλά στο κάτω κάτω δεν αγαπάμε για να αγαπηθουμε. Αγαπάμε γιατί γουστάρουμε.
Θα μου λείψεις...
Άλλωστε ποτέ δεν μου άρεσε ο ήλιος και ο γαλανός ουρανός, όπως δεν άρεσε και σε σένα. Ακόμα ποναω αλλά πιάνω τον εαυτό μου να μην μπορεί να σε μισεί άλλο. Άλλωστε το μίσος, στη βάση του έχει αγάπη. Οπότε όσο πιο γρήγορα το αποδεχθω τόσο πιο γρήγορα θα προχωρήσω σωστά?
Η αλήθεια είναι ότι ούτε στις χειρότερες στιγμές μου δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θέλω να σε πληγώσω. Ήξερα ακριβώς πως θα μπορούσα να το κάνω και με ποιον. Αλλά δεν ήθελα να σκεφτώ ότι θα σου φερθω όπως όλοι εκείνοι. Εκείνοι δν σε ένιωσαν ούτε είδαν σε εσένα όσα είδα εγώ. Και φυσικά τα βλέπουν κι άλλοι.
Αξίζεις να αγαπηθεις μωρό μου, και να αγαπήσεις. Ελπίζω να μην έχει σπάσει τελείως αυτό το κομμάτι μέσα σου. Ελπίζω να καταλάβεις ότι εγώ δεν είμαι ο εχθρός, το μυαλό σου είναι. Και όσο δεν βγάζεις το φαρμακι από μέσα σου, θα σε τρώει και θα σε τρώει.
Πόσο εύχομαι να μπορούσα να σε βοηθήσω. Δεν θα βοηθήσεις τον εαυτό σου καθόλου με το να προσποιεισαι αν και ξέρω ότι μόνο αυτό έχεις μάθει να κάνεις. Το μόνο που μπορώ να κάνω αγάπη μου, είναι να σε συγχωρήσω. Να προσπαθήσω και να φτάσω ως την συγχώρεση. Επειδή το αξίζω. Όσο κ αν με τρέλανε η καταιγίδα, ναυάγησα και τώρα χρειάζομαι την ηρεμία μου.
Μου λείπεις, από εκείνη την πρώτη μέρα που σε είδα, μου λείπεις. Και θα μου λείπεις για πολύ καιρό ακόμα. Ίσως για πάντα. Όχι γιατί δν θα βρω κάτι άλλο, ή δν θα προχωρήσω. Κάθε κομμάτι είναι διαφορετικό και το δικό σου πάντα θα λείπει.
Όταν με βρήκες, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι εσύ, όλα αυτά που ήσουν εσύ, ήθελες εμένα. Ήταν ό,τι πιο έντονο έχω ζήσει. Αλλά μαζί με όλα τα συναισθήματα που με κατέκλυζαν ένιωθα και φόβο, τρόμο ότι θα φύγεις. Οτι έκανες λάθος και θα τρέξεις μακριά για τον οποιδήποτε λόγο. Σαν να το ήξερα...
Να προσέχεις. Και αν τελικά βρεις αυτή την μια που ψάχνεις, μην είσαι τόσο καλός μαζί της. Μην την αφήσεις να σε κάνει ο,τι θέλει. Να βάζεις τον εαυτό σου πρώτο πάντα γιατί ξέρω πως πολύ εύκολα τον ξεχνάς. Είναι περίεργο το πόσο εγωιστής και αδιάφορος παρουσιάζεσαι ενώ στην πραγματικότητα είσαι απλά αυτοκαταστροφικος. Αν δεν αγαπάς εσένα, πως θα αγαπήσεις τους άλλους μωρό μου ?
Μου λείπεις απελπιστικά πολύ. Ξέρω έκανα και εγώ τις μαλακίες μου. Αλλά δεν έχει σημασία να συζητάμε πια τι θα μπορούσε να γίνει.
Σε συγχωρώ λοιπόν. Σε συγχωρώ και το νιώθω. Θα προσπαθήσω να το θυμάμαι αυτό και αύριο με το φως του ήλιου. Και την επόμενη φορά που θα δω τα σχόλια σου και τις αγάπες σου. Και κάθε φορά που νιώθω αυτό το σφιξιμο στο στήθος. Αλήθεια θα προσπαθήσω..
Μου φερθηκες άδικα, αλλά στο κάτω κάτω δεν αγαπάμε για να αγαπηθουμε. Αγαπάμε γιατί γουστάρουμε.
Θα μου λείψεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου