Δεν σου έχω θυμώσει ούτε τόσο δα, ούτε λίγο, ούτε για τον εγωισμο ρε γαμωτο, ούτε για το φαινεσθαι. Όσο θυμωσα ήταν μέχρι να γυρίσω την πλάτη και να φύγω και να σου ακούσω να μου λες "καλό βράδυ" λες και υπήρχε περίπτωση να είναι "καλό" το βράδυ μου χωρίς εσένα. Λες και θα μπορούσε να γίνει καλύτερο από ότι όταν ήμασταν μαζί, όταν με είχες στην αγκαλιά σου.
Αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να νιώθω θυμό και να έχω βάλει το εγωισμο και την αξιοπρέπεια μου μπροστά και να μην ακούω τίποτα. Όμως όχι, ούτε για δείγμα. Δν είμαι θυμωμένη, δεν μπορούσα να κλαψω όταν έφυγα από εκείνο το σταθμό. Αν και το χρειαζόμουν τόσο πολύ. Δεν μπορούσα γιατί σκεφτόμουν τα χέρια σου πάνω μου. Να με αγγίζουν μετά από τόσο καιρό. Σκεφτόμουν την αίσθηση να είμαι στην αγκαλιά σου, σκεφτόμουν πόσο καλά ένιωθα κι ας είχα παγώσει σε εκείνο το παγκάκι. Δεν με ένοιαζε τίποτα....
Και τώρα μετά την σκληρή αλήθεια, δεν ξέρω τι να νιώσω. Προσπαθώ να θυμώσω αλήθεια. Η Μ. μου λέει σύνελθε αλλιώς θα σε χτυπήσω και έχει δίκιο. Μου φερθηκες τόσο άσχημα.... Αλλά και τόσο όμορφα. Ήμουν απότομη και με τα χίλια ζόρια σου είπα ότι σου είπα και έστειλα εκείνο το κωλομηνυμα. Το μετάνιωσα με το που το έστειλα. Όχι γιατί ήταν ψέματα όσα έλεγα ή δν είχα δίκιο αλλά ξέρεις τι κατάλαβα. ? Δν με νοιάζει να έχω δίκιο πια. Δεν με νοιάζει τίποτα. Μόνο εσύ. Ακούγεται χαζό και υπεραπλουστευμένο, ίσως. Αλλά έτσι νιώθω. Και τώρα που σε άκουσα έτσι στο τηλέφωνο, κάτι έσπασε μέσα μου.
Νιώθω ότι εγώ τα διέλυσα όλα ενώ μόνο αυτό δν έκανα. Όταν σου είπα ότι μου φερθηκες άσχημα και σου εξήγησα τι μου έκανες σε πείραξε τόσο πολύ ? Δν προσπάθησες καν να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, να πεις κάτι! αλλά δν σε νοιάζει αρκετά... Αυτό προσπαθώ να πω στον εαυτό μου για να με πείσω ότι πρέπει να απομακρυνθω από εσένα.
Κι όμως τώρα νιώθω μόνο φόβο. Φόβο ότι όλα τελείωσαν. Που τελείωσαν έτσι κ αλλιώς... Αλλά ίσως μια μικρή παράταση που θα έπαιρνα την έχασα. Γιατί, γιατί να είμαι τόσο αυθόρμητη και ηλιθια μερικές φορές.
Αλλά που να πάρει έχω δίκιο. Έχω ? Και τι να το κάνω. Εγώ εσένα ήθελα όχι το δίκιο ούτε την καλή ψυχική μου κατάσταση που έχω θυσιασει αμέτρητες φορές για σένα.
Εσένα ήθελα και δν θα σε έχω ποτέ σωστά ?
Αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να νιώθω θυμό και να έχω βάλει το εγωισμο και την αξιοπρέπεια μου μπροστά και να μην ακούω τίποτα. Όμως όχι, ούτε για δείγμα. Δν είμαι θυμωμένη, δεν μπορούσα να κλαψω όταν έφυγα από εκείνο το σταθμό. Αν και το χρειαζόμουν τόσο πολύ. Δεν μπορούσα γιατί σκεφτόμουν τα χέρια σου πάνω μου. Να με αγγίζουν μετά από τόσο καιρό. Σκεφτόμουν την αίσθηση να είμαι στην αγκαλιά σου, σκεφτόμουν πόσο καλά ένιωθα κι ας είχα παγώσει σε εκείνο το παγκάκι. Δεν με ένοιαζε τίποτα....
Και τώρα μετά την σκληρή αλήθεια, δεν ξέρω τι να νιώσω. Προσπαθώ να θυμώσω αλήθεια. Η Μ. μου λέει σύνελθε αλλιώς θα σε χτυπήσω και έχει δίκιο. Μου φερθηκες τόσο άσχημα.... Αλλά και τόσο όμορφα. Ήμουν απότομη και με τα χίλια ζόρια σου είπα ότι σου είπα και έστειλα εκείνο το κωλομηνυμα. Το μετάνιωσα με το που το έστειλα. Όχι γιατί ήταν ψέματα όσα έλεγα ή δν είχα δίκιο αλλά ξέρεις τι κατάλαβα. ? Δν με νοιάζει να έχω δίκιο πια. Δεν με νοιάζει τίποτα. Μόνο εσύ. Ακούγεται χαζό και υπεραπλουστευμένο, ίσως. Αλλά έτσι νιώθω. Και τώρα που σε άκουσα έτσι στο τηλέφωνο, κάτι έσπασε μέσα μου.
Νιώθω ότι εγώ τα διέλυσα όλα ενώ μόνο αυτό δν έκανα. Όταν σου είπα ότι μου φερθηκες άσχημα και σου εξήγησα τι μου έκανες σε πείραξε τόσο πολύ ? Δν προσπάθησες καν να υπερασπιστείς τον εαυτό σου, να πεις κάτι! αλλά δν σε νοιάζει αρκετά... Αυτό προσπαθώ να πω στον εαυτό μου για να με πείσω ότι πρέπει να απομακρυνθω από εσένα.
Κι όμως τώρα νιώθω μόνο φόβο. Φόβο ότι όλα τελείωσαν. Που τελείωσαν έτσι κ αλλιώς... Αλλά ίσως μια μικρή παράταση που θα έπαιρνα την έχασα. Γιατί, γιατί να είμαι τόσο αυθόρμητη και ηλιθια μερικές φορές.
Αλλά που να πάρει έχω δίκιο. Έχω ? Και τι να το κάνω. Εγώ εσένα ήθελα όχι το δίκιο ούτε την καλή ψυχική μου κατάσταση που έχω θυσιασει αμέτρητες φορές για σένα.
Εσένα ήθελα και δν θα σε έχω ποτέ σωστά ?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου