Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

What could've been

Ή μάλλον θα το προσπαθήσω πολύ να μην είναι ήρεμο γιατί δεν μας αξίζει το ήρεμο. Μας αξίζει το δύσκολο και το πανέμορφο που όλοι κοιτούν και το ζηλεύουν αλλά εμείς το έχουμε και τους κοιτάμε γελώντας με δύο μπίρες αγκαζε στα βραχακια να μιλάμε για ότι θες και να έχουμε την Αθήνα στα πόδια μας. Και μετά θα κάνουμε έρωτα σε ένα αμάξι σε ένα τρελά κεντρικό δρόμο να μας βλέπουν όλοι και να μας κοιτούν με μισό μάτι και βλέμμα απαξίωσης, να σκέφτονται για μένα ότι είμαι πορνη και για εκείνον ότι είναι λιγουρι. Και γω να γελάω και να φωνάζω από την ηδονή που θα νιώθω στο σώμα και στο μυαλό μου. Και εκείνος να ανασαινει βαριά και να λέει το όνομα μου. Και όταν τελειώσουμε, να γελάσουμε τόσο πολύ με τους περαστικούς. Να περάσει ένας αστεγος να μας κάνει μια χειρονομία και να του κλείσω το μάτι. Να τον πιάσω και να τον φιλήσω σαν να μην υπάρχει αύριο. Και να αγγίξω ξανά το στήθος του γιατί όσο και να το νιώθω ποτέ δεν είναι αρκετό. Να νιώθω το δέρμα του να γεμίζει τις παλάμες μου και να καυλώσω ξανά. Να με σταματήσει λέγοντας "πάμε σπίτι. Θέλω να σου κάνω πολλά"  και να χαθουμε πάλι. Να οδηγεί και να του κρατώ το χέρι που έχει για τις ταχύτητες, να ακούμε μποφίλιου ή οτιδήποτε άλλο στο τέρμα με τα παράθυρα ανοιχτά και εγώ να νιώθω λες και θα σκάσω από ευτυχία. Να φτάσουμε σπίτι και να μην κοιμηθουμε καθόλου. Και το πρωί που θα με ξυπνήσει γιατί θα έχει δουλειά και θα πρέπει να φύγει και θα μου φτιάξει πρωινό και θα μου πει πως δεν γίνεται να βρεθούμε αργότερα γιατί έχει μπάλα θα θυμώσω λίγο αλλά θα μου περάσει γιατί θα με γλειφει μέχρι να μου περάσει. Και όταν φύγω τελικά θα πάρω τη Δ. να της πω πόσο τον αγαπώ και ότι θέλω να μείνουμε μαζί για πάντα και θα με κοροϊδεύει και θα γελάω και δεν θα με νοιάζει τίποτα. Θα χαμογελώ σε άγνωστους, θα είμαι σαν το χαζοχαρούμενο.  Αλλά πιο πολύ θα τρελαίνομαι με την ιδέα ότι μου έδωσε άλλη μια ευκαιρία και τελικά είχα δίκιο. Είχαμε τόσα να δώσουμε ακόμα. Και μόλις βάζω τα κλειδιά στη πόρτα του σπιτιού να μου έρχεται μήνυμα του " έχω ακόμα τη γεύση σου. Με τρελαίνεις." και γω να λιώνω ξανά... Και όλα αυτά να μην σταματούν ποτέ, γιατί οι ευκαιρίες δεν σταματούν ποτέ. Να με θέλει τρελά να τον θέλω 10 φορές περισσότερο. Να τσακωνομαστε και να γίνεται χαμός και φασαρία και βρισιές και μετά να πέφτουμε στο κρεβάτι μέχρι να μας περάσει. Να μην σταματήσουμε ποτέ να προσπαθούμε και να μην είμαστε καθόλου ηρεμοι όταν πρόκειται να χαλάσει αυτό που έχουμε. Να πολεμάμε κάθε μέρα συνέχεια για μας. Όσο πιο δυνατά και όσο πιο σθεναρά μπορούμε. Γιατί έτσι μόνο θα είμαι ήρεμη.. Αν ακούω φασαρία και ξέρω πως ακόμα είναι δίπλα μου. 

9 σχόλια:

Maria P. είπε...

Αυτή είναι καψούρα. Να τη φχαριστιέσαι στο 1000% της και να τη ζεις με ένταση που σε διαλύει και σου καίει τα σωθικά. Μια φορά ζούμε!

(Το ερωτεύτηκα εδώ το θέμα γενικά, να ξέρεις. Θα'ρχομαι!)

Φιλημένη μες τους Κινηματογράφους είπε...

Έχεις απόλυτο δίκιο και πίστεψε με αν το ζούσα δεν θα μπορούσα να μην καίγομαι. Αλλά είναι οι ευκαιρίες που λέω. Δεν υπάρχουν και δν δίνονται πάντα. Εγώ ακόμα ελπίζω αλλά όπως είπα, δεν είναι μόνο στο χέρι μου

Φιλημένη μες τους Κινηματογράφους είπε...

Και σε ευχαριστώ!! Αν αντέχεις έλα πάλι :P

Maria P. είπε...

Α, δεν φαντάζεσαι τι αντέχω!
Ευχαριστώ που ήρθες κι εσύ!
Και υπομονή. Θα τα λέμε :)

Maria P. είπε...

Αυτός τώρα είναι αυτός που τα έχει με την άλλη;

Φιλημένη μες τους Κινηματογράφους είπε...

Όχι, δεν είναι αυτός. Βασικά αυτός που τα έχει με την άλλη είναι σε ένα ποστ κ μόνο. Δεν αναφέρεται πουθενά αλλού

Maria P. είπε...

Μάλιστα... Οπότε αυτός εδώ είναι το πρόβλημά μας...

Φιλημένη μες τους Κινηματογράφους είπε...

Μάλιστα. Αυτός εδώ μου έχει διαλύσει το σύμπαν - μεταξύ άλλων.

Φιλημένη μες τους Κινηματογράφους είπε...

Και δεν το εννοώ καθόλου με καλή ρομαντική έννοια. Το εννοώ με την αυτούσια έννοια της καταστροφής