ιστορία αγάπης

Αν υπήρχε Άγιος Βασίλης, αυτά τα Χριστούγεννα θα του ζητούσα να μου χαρίσει μερικά χρόνια θεραπείας σε μια νύχτα. Δεν μπορώ να είμαι τόσο ζητιάνα και φοβισμένη πια! Αρχίζω να σκέφτομαι αν ο Παύλος έκανε (πάλι) λάθος κ δεν είμαι anxious-avoidant αλλά καραpreocupied και σίγουρα εξαρτητική και ανικανοποίητη. Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία βρίσκονται όλα αυτά - κι άλλα τόσα μαζί- αλλά σίγουρα εκεί ανήκω.

Όλες μου οι φοβίες τον τελευταίο καιρό παίζονται σαν ταινία μπροστά μου. It's safe to assume ότι έχω τρομοκρατηθεί και οτιδήποτε εκτός των ορίων λαμβάνεται ως πιθανή απειλή εγκατάλειψης. Τα λαμπάκια βαράνε κόκκινο και αρχίζει η επίθεση.

Και μέσα σε όλα αυτά έρχεται αυτή η τόσο όμορφη ευκαιρία που δεν μοιάζει καθόλου με οτιδήποτε άλλο. Και είναι όλα τόσο καινούργια και τόσο εθιστικά. Γαντζώνομαι πάνω τους και ρουφάω όσα περισσότερα μπορώ. Δεν θέλω να καταστραφούν όλα για τις δικές μου ανασφάλειες.

Ξέρω πόσο πονάνε όταν όλα αυτά τα κολλητιλίκια σπάνε, θα έπρεπε να σε καταλάβω περισσότερο. Συγγνώμη αλήθεια. Βέβαια, ελπίζω ( και πιστεύω ) η δική σου σχέση να μην ειναι τόσο σάπια όσο οι δικές  μου. Αλήθεια δεν στο εύχομαι αυτό. Αξίζει να προσπαθείς και χαλιέσαι μέχρι ενα σημείο όμως. Ακούγεται εγωιστικό και λίγo bitchy αλλά είναι αλήθεια. Οι σχέσεις καποια στιγμή τελειώνουν και αν συνεχίσεις να τις κυνηγάς μόνος σου τελικά ρίχνεις αλάτι στην πληγή σου. Δεν ξέρω τι να κάνω να σε βοηθήσω κ αυτό με σκοτώνει...

γαμώτο το τραγούδι σου με έχει κάνει κομμάτια.