Πέμπτη 2 Ιουνίου 2016

Χάνεσαι

Πας σε ένα πάρτι και όσο περνάει η ώρα δυσανασχετεις όλο και περισσότερο. Η παρέα σε κάνει να νιώθεις μοναξιά, κάνα δυο άτομα που σε διασκέδαζαν έφυγαν νωρίς. Η ώρα δν περνάει και συνέχεια κοιτάς το ρολόι. Δεν ανήκεις εδώ, δεν ανήκεις με αυτούς. Κανείς μέσα σε αυτό το δωμάτιο δεν νοιάζεται και δεν θα ενδιαφερθεί αν ανοίξεις την πόρτα και φύγεις. Δοκίμασες το ποτό αλλά δεν χωρούσε όλους τους φόβους σου , δοκίμασες να κάνεις νέες γνωριμίες αλλά κανείς δεν έμεινε να μιλήσετε.
 Τα ρούχα σου σε ενοχλούν, τα μαλλιά σου δν στέκονται, έχεις χαλάσει το μεικ απ γιατί αγγίζεις συνέχεια το πρόσωπο σου από αμηχανία. Το μόνο που θες είναι να τρέξεις μακριά. Έχει τόσο κόσμο γύρω σου αλλά νιώθεις τόσο μόνη. Τους κοιτάς και σκέφτεσαι πως δεν θα μπορέσεις ποτέ να γίνεις "μια από αυτούς ". Δεν γίνεται, σου φαίνεται αδιανόητο. Σκέφτεσαι ξανά πόσο θες να φύγεις. Μόνο αυτό θα μπορούσε πια να διώξει όλο αυτό το βάρος από μέσα σου. Μόνο έτσι θα ένιωθες επιτέλους ελεύθερη. Γιατί όλα τα υπόλοιπα σου φαίνονται βουνό.. Και εκείνοι...
Συνειδητοποιεις πως ούτε ένας εδώ μέσα δεν θα σκεφτόταν να σε πάει μέχρι το σπίτι γιατί είναι αργά και δεν είναι καλό να μείνεις μόνη. Πάλι μόνη θα περπατήσεις, όσο και αν φοβάσαι αυτό το σκοτεινό στενάκι που είναι λίγο πιο κάτω, και τους το έχεις πει τόσες φορές.
Μόνη ήρθες, μόνη θα φύγεις λοιπόν. Η δύναμη που σε κρατούσε τελείωσε.
Ανοίγεις την πόρτα και τρέχεις, χάνεσαι στο σκοτάδι.

"My body's weak
Feel my lungs giving up on me
I'm worried it might just be
Something my soul needs.."

2 σχόλια:

σκόπουλους είπε...

Αυτά τα πάρτι που αναρωτιέσαι γιατί δεν με απαγάγει επιτέλους κάποιος; ή καλύτερα ας με απαγάγει κάποιος σε αυτό το σκοτεινό στενό. έχω άδικο;;

Φιλημένη μες τους Κινηματογράφους είπε...

Αυτόν που θα με απαγάγει περιμένω!