N.

Η σκέψη σου, όταν οδηγουμαι εκεί μερικές φορές, είναι γνώριμη, οικεία και έχει μια γλυκιά νοσταλγία. Είναι σαν να μπαίνω στο παιδικό μου δωμάτιο ως ενήλικας πια. Σαν να βλέπω τον καλύτερο μου φίλο μετά από πολύ πολύ καιρό. Με γεμίζει ευχάριστα συναισθήματα. Δεν υπάρχουν πια ούτε πληγές, ούτε απωθημένα ούτε μετανοιες να λερώνουν τις αναμνήσεις μας. Θυμάμαι και δεν θυμάμαι. Έχω εικόνες μας, παρά πολλές, αλλά δεν εμφανίζονται συχνά. Είναι σαν φωτογραφίες σε κάποιο συρτάρι, που όμως αν το ανοίξεις σε ταξιδεύουν μακριά.
Είμαι πολύ χαρούμενη για σένα και αυτό το βήμα στη ζωή σου. Μπράβο σου πραγματικά σε θαυμάζω και είμαι περήφανη. Είμαι περήφανη λέγοντας πως κάποτε ήμουν και εγώ κομμάτι της ζωής σου.  Δεν νιώθω τίποτα αρνητικό πια προς εσένα. Είσαι κάποιος που αγάπησα πολύ και πάντα θα σε έχω στην καρδιά μου. Ξέρω πως δεν μιλάμε πια, δεν ξέρω πως θα ήταν αν μιλούσαμε.  Αλλά πραγματικά θα ήθελα να βρεθούμε μια μέρα, έστω και τυχαία, να σε δω να μου πεις τα νέα σου, να δω ότι είσαι καλά και να δείξουμε ο ένας στον άλλον πως έχουν περάσει πια τα κύματα.
Αλήθεια δν ξέρεις πόσο χάρηκα που είσαι καλά και προχωράς στη ζωή σου. Δεν νομίζω ότι θα το δεις ποτέ αλλά ελπίζω να χαμογελάς και να είσαι πάντα καλά. Μακάρι να βρεθούμε και για μια φορά οι δρόμοι μας να χωρίσουν ήρεμα και να ξέρουμε και οι δύο πως τα άσχημα είναι πίσω μας.  Ποτέ δεν ξέρεις...