εύθραυστον

Γιαγιά, μου λείπεις..  Σε λίγες μέρες θα πρέπει να τα ξαναζήσω όλα από την αρχή.  Και δν αντέχω...δν αντέχω να σκέφτομαι ότι δεν είσαι εδώ.  Μου λείπεις τόσο πολύ.  Δν θέλω να κάνω τίποτα άλλο, θέλω μόνο να γυρίσεις σε μας. Θα έδινα τα πάντα για να γυρίσεις σε μας. Σε παρακαλώ πες μου τι να κάνω. Δν είμαι καλά. Μου λείπεις και τα έχω χαμένα. Δεν ξέρω ποια είμαι. Δεν ξέρω τι κάνω και όλα έχουν γίνει σκατα. Και εσύ δν είσαι εδώ να με πάρεις αγκαλιά. Και δν εχω κλαψει τόσο καιρό γιατί φοβάμαι. Γιατί ενώ νιώθω ότι το χρειάζομαι νομίζω αν ξεκινήσω δεν θα σταματήσω ποτέ.  Γιαγιά γιατί έφυγες. Έφυγες τόσο άδικα δεν έπρεπε να φύγεις έτσι. Ήταν νωρίς, πολύ νωρίς.  Γιαγιά μου λείπεις με ακούς ? Που είσαι? Δεν μπορώ να πηγαίνω και να βλέπω μόνο μια φωτογραφία σου θέλω να δω εσένα. Γιαγιά και η Σοφία είναι κάθε μέρα στο σπίτι σου. Κάθε φορά μου λέει για σένα. Όλοι εσένα ψάχνουν. Και γω δίνω τον εαυτό μου από δω και από εκεί γιατί δν ξέρω τι να κάνω πια. Δν ξέρω πως να αντιμετωπίσω όλα αυτά που γίνονται. Δεν θέλω άλλο να ποναω γιαγιά. Σαγαπώ τόσο πολύ και δν αντέχω να σκέφτομαι ότι δεν είσαι εδώ.  Γιατί να μην είσαι εδώ.  Δεν είμαι καλά γιαγιά. Δεν είμαι καθόλου καλά και δν ξέρω τι να κάνω για να γίνω καλύτερα. Δεν θέλω κανείς να το δει γιατί δν ξέρω τι να τους πω άμα ρωτήσουν. Δν ξέρω τι έχω . Δν ξέρω τι μου φταίει. Απλά νιώθω μόνη και ανίκανη και κουρασμένη. Ανησυχώ για την μαμά, για το μπαμπά για όλους. Και το μόνο που κάνω είναι να γράφω εδώ. Είναι το μόνο που με ηρεμει πια. Δεν πιάνει πάντα αλλά δν εχω άλλη επιλογή. Γιαγιά, δν εχω άλλη δύναμη. Και δεν μπορώ να ζητήσω βοήθεια από κανέναν. Δεν φταίνε αυτοί το ξέρω αλλά δν μπορώ... Απλά δν μπορώ. Δν μπορώ και δν θέλω να κάνω τίποτα πια. Μου λείπεις γιαγιά...