Δευτέρα 7 Μαρτίου 2016

Να μου μιλάς να ηρεμουν οι σκέψεις μου.

Κοίτα μόνο πως έχω ηρεμήσει... με τα ψέματα που μου χαρίζεις πάλι. Σαν την καθημερινή δόση μορφινης που χρειάζομαι για να μπορώ να λειτουργήσω. Κοίτα πόσο αθόρυβες είναι οι σκέψεις μου. Πόσο ατρόμητα λέω και ξαναλέω το όνομα σου. Κι όλα αυτά, από δύο λέξεις σου μόνο.  Από κάτι γράμματα κολλημένα το ένα δίπλα στο άλλο, που φαινομενικά βγάζουν κάποιο νόημα. Σημασία έχει το νόημα που βλέπω εγώ, κι όχι αυτό που δίνεις εσύ.
Για να ζω λίγο, πριν με σκοτώσεις ξανά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: