Λες κ γράφω για τίποτα άλλο εκτός από εσένα...

Λένε πως δεν πρέπει να στενοχωριέσαι όταν τελειώνει κάτι, αλλά να χαρείς που το έζησες. Συμφωνώ, σίγουρα είναι πιο υγιές. Αλλά, που να πάρει δεν το χρειαζόμουν αυτό τώρα. Δεν χρειαζόμουν κάτι τόσο δυνατό και τόσο όμορφο να με ταρακουνησει για τα καλά και μετά να μείνω στο τίποτα. Δεν μετανιώνω που σε γνώρισα, μακάρι όμως να μην είχαμε γίνει έτσι. Δεν ξέρω πως να στο εξηγήσω. Μακάρι να είχες κοπέλα και να μην μου ανοιγες μια πόρτα χωρίς να σκεφτείς ότι θα με κλείσεις μετά απέξω. Και μου λες, που να το ξέρεις εκείνη την ώρα που πεθαινες να με φιλήσεις ότι θα καταλήγαμε σα παιχνίδια χαλασμένα στα σκουπίδια. Εγώ δηλαδή γιατί εσύ, ούτε λεπτό δεν έχασες τη γυαλαδα σου. Εγώ όμως, ήμουν παλιό παιχνίδι, χρησιμοποιημένο και είχα και μερικά σπασιματα. Είχα αρχίσει να τα βρίσκω με τον εαυτό μου. Είχα συναντήσει πολύ σαπίλα και ήθελα πραγματικά κάτι καινούργιο αλλά όχι έτσι. Δεν είμαι σε φάση που μπορώ να βγαίνω και να ξεχνιέμαι. Και αυτό επειδή το μόνο που κάνω τον τελευταίο καιρό είναι να βγάζω ανθρώπους από τη ζωή μου και όχι να βάζω. Είμαι σε αυτή την εποχή που κανείς δεν μου φαίνεται αξιόπιστος ή αρκετά σοβαρός ώστε να στηριχτω επάνω του. Και είμαι άνθρωπος που χρειάζεται τις σταθερές και το "σπίτι", την ομάδα, το να ανήκω σαν ευρύτερη έννοια. Και τώρα το μόνο που κάνω είναι τη μία μέρα να βρίσκω "τη σταθερή μου" και την άλλη να την διαλύω.
Σε θέλω, τόσο πολύ που δεν έχεις ιδέα. Θα έκανα ο,τι θέλεις αν μου έλεγες πως θα μου έδινες δεύτερη ευκαιρία. Αλλά και γω σπάω σιγά σιγά πάλι. Έπεσα σε μια τρύπα που είχα ξαναβρεθει πριν καιρό και κυρίως, φοβάμαι ξανά. Δεν το καταλαβαίνεις, κανείς που δεν είναι εγώ δν το καταλαβαίνει πόσο σημαντικό είναι αυτό, αλλά μου πήρε πολύ καιρό, πολύ πόνο και πολύ σκέψη και πίεση για να καταφέρω να μην φοβάμαι. Τι φοβάμαι θα μου πεις. Φοβάμαι τους ανθρώπους. Φοβάμαι τις σχέσεις. Φοβάμαι την αρχή που πάντα οδηγει στο τέλος. Και εσύ ήρθες, τόσο σίγουρος και δυνατός και γεμάτος φως και είχες όλα όσα ήθελα για να μπορέσω να σε εμπιστευτω και το έκανα!!!  Το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη και τώρα να. Την πληρώνω. Αλλά γιατί να είναι έτσι γαμωτο. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις. Μάλλον αυτό που προσπαθώ να σου πω είναι πως έσπασες κάτι μέσα μου, μια τελευταία μικρή εμπιστοσύνη που είχε μείνει και τώρα δεν νομίζω να ξανακολλησει. Με χτύπησες ακριβώς εκεί που θα ήξερες ότι ποναω και κατάφερες να μου αποδείξεις ότι ένα φιλί, μπορεί να κάνει πολλή πολλή ζημιά.