Δεν ξέρω τι συμβαίνει έχω μόνο μερικά facts.
Πρώτον ότι νιώθω πως δεν είμαι εδώ. Είμαι σαν ένα χαρτόνι που κουνιέται και περπατάει και μιλάει αλλά δν νιώθει και δεν καταλαβαίνει πολύ τι γίνεται γύρω του.
Δεύτερον, έλεγα στην Ι. για σένα και είχα πεθάνει στο γέλιο. Όχι, δεν είναι ειρωνικό αλήθεια σου λέω με ρωτάει τι κάνεις, πως είσαι και της λέω είμαι πολύ καλά. Αλήθεια. Από εχθές είμαι πολύ χαρούμενη. Και με κοιτάει περίεργα. Συνεχίζω λέγοντας, τι είπαμε με τα μηνύματα και με πιάνει ένα γέλιο λες και έλεγα ανέκδοτο και δεν μπορούσα να κρατηθώ ως το τέλος. Μα να μη μπορώ να σταματήσω. Να της λέω πως για άλλη μια φορά με άδειασες και να γελάω με την ψυχή μου. Κι ύστερα την ρώτησα και μου απάντησε με ύφος πιο σοβαρό απ'ότι περίμενα, ότι όλη αυτή η ευθυμία δίχως ιδιαίτερο λόγο είναι ένδειξη αρχής κατάθλιψης. Και για μια στιγμή την κοροϊδεψα αλλά συνέχισε να με κοιτάει σοβαρά και μου είπε, η θλίψη σου απλώς φοράει άλλα ρούχα. Δεν με πειράζει της λέω νιώθω μια χαρά, είμαι πολύ χαρούμενη και όλα καλά. Και της είπα για τον Βαλ ❤ και τον Χ. και τον παντρεμένο. ( βλέπε προηγούμενη ανάρτηση για girl at home) και όλα κυλάνε υπέροχα.
Να αναφέρουμε εδώ πως ίσως να του έστειλα και γω μήνυμα ενώ είχαμε να μιλήσουμε κάνα δυο βδομάδες, αλλά ήταν αθώο μήνυμα. Απλά ρώτησα πως πήγε η φωτογράφιση την Κυριακή, αφού δν κατάφερα να πάω. Δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος και μου απάντησε με την ίδια άνεση που έχει πάντα "Θα πάμε σε καλύτερα μέρη μαζί. Πότε θα έρθεις ?". Και γω χαμογέλασα, ίσως περισσότερο απ'όσο θα έπρεπε, αλλά σιγά. Λίγη σημασία έχει το γιατί πια. Ίσως η φίλη να έχει δίκιο, ίσως είναι η τελευταία ανάσα ζωής πριν τον απόλυτο ψυχικό θάνατο. Ας είναι... Δεν θα χαραμίσω τις τελευταίες μου στιγμές.
Θα βγω με τον Β. και ίσως την Α. αυτές τις μέρες και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο. Είναι ίσως αυτός ο άνθρωπος που, πάλι, τόσο απρόσμενα μπήκε στη ζωή μου, ότι πιο όμορφο θα μπορούσα να ζήσω αυτή την περίοδο ( προσοχή: φιλικά μιλώντας πάντα).
Τρίτον και σημαντικότερον, αυτό.
Πρώτον ότι νιώθω πως δεν είμαι εδώ. Είμαι σαν ένα χαρτόνι που κουνιέται και περπατάει και μιλάει αλλά δν νιώθει και δεν καταλαβαίνει πολύ τι γίνεται γύρω του.
Δεύτερον, έλεγα στην Ι. για σένα και είχα πεθάνει στο γέλιο. Όχι, δεν είναι ειρωνικό αλήθεια σου λέω με ρωτάει τι κάνεις, πως είσαι και της λέω είμαι πολύ καλά. Αλήθεια. Από εχθές είμαι πολύ χαρούμενη. Και με κοιτάει περίεργα. Συνεχίζω λέγοντας, τι είπαμε με τα μηνύματα και με πιάνει ένα γέλιο λες και έλεγα ανέκδοτο και δεν μπορούσα να κρατηθώ ως το τέλος. Μα να μη μπορώ να σταματήσω. Να της λέω πως για άλλη μια φορά με άδειασες και να γελάω με την ψυχή μου. Κι ύστερα την ρώτησα και μου απάντησε με ύφος πιο σοβαρό απ'ότι περίμενα, ότι όλη αυτή η ευθυμία δίχως ιδιαίτερο λόγο είναι ένδειξη αρχής κατάθλιψης. Και για μια στιγμή την κοροϊδεψα αλλά συνέχισε να με κοιτάει σοβαρά και μου είπε, η θλίψη σου απλώς φοράει άλλα ρούχα. Δεν με πειράζει της λέω νιώθω μια χαρά, είμαι πολύ χαρούμενη και όλα καλά. Και της είπα για τον Βαλ ❤ και τον Χ. και τον παντρεμένο. ( βλέπε προηγούμενη ανάρτηση για girl at home) και όλα κυλάνε υπέροχα.
Να αναφέρουμε εδώ πως ίσως να του έστειλα και γω μήνυμα ενώ είχαμε να μιλήσουμε κάνα δυο βδομάδες, αλλά ήταν αθώο μήνυμα. Απλά ρώτησα πως πήγε η φωτογράφιση την Κυριακή, αφού δν κατάφερα να πάω. Δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένος και μου απάντησε με την ίδια άνεση που έχει πάντα "Θα πάμε σε καλύτερα μέρη μαζί. Πότε θα έρθεις ?". Και γω χαμογέλασα, ίσως περισσότερο απ'όσο θα έπρεπε, αλλά σιγά. Λίγη σημασία έχει το γιατί πια. Ίσως η φίλη να έχει δίκιο, ίσως είναι η τελευταία ανάσα ζωής πριν τον απόλυτο ψυχικό θάνατο. Ας είναι... Δεν θα χαραμίσω τις τελευταίες μου στιγμές.
Θα βγω με τον Β. και ίσως την Α. αυτές τις μέρες και πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο. Είναι ίσως αυτός ο άνθρωπος που, πάλι, τόσο απρόσμενα μπήκε στη ζωή μου, ότι πιο όμορφο θα μπορούσα να ζήσω αυτή την περίοδο ( προσοχή: φιλικά μιλώντας πάντα).
Τρίτον και σημαντικότερον, αυτό.
2 σχόλια:
Α αυτός είναι παντρεμένος, όχι σε σχέση απλά; Όλο και καλύτερο γίνεται.
Κι αυτό το τραγούδι δεν ακούγεται τρομακτικό στ'αυτιά μου, στα πλαίσια που το ακούω τώρα!
Να σου πω, μικρή κοπέλα φαίνεσαι, ανασκουμπώσου λίγο!
* εννοώ, ακούγεται. Ακούγεται τρομακτικό.
Δημοσίευση σχολίου