Όλο γράφω και σβήνω χωρίς αποτέλεσμα..τίποτα δεν με λυτρώνει.
Μου λείπεις γιαγιά, και αυτές οι τρεις λέξεις με πονάνε όσο τίποτα.
Δεν έχω ούτε δύναμη ούτε θέληση να το αντιμετωπίσω. Δεν προχωράω, απλά υπάρχω. Αν και υπάρχουν στιγμές που δεν θα ήθελα καν να υπάρχω.
Ψέματα. Δεν νιώθω και αυτό είναι ακόμα χειρότερο.
5 σχόλια:
Νιώθεις,απλά στην παρούσα σου
υπάρχει ένα κενό.
Μεταξύ του πονάω και νιώθω.
ίσως..
ουτε εγώ δν ξέρω πια..
Από τους χειρότερους εχθρούς του ανθρώπου
είναι ο χρόνος.
Αλλά . . πίστεψε με,σε κάποιες περιπτώσεις
είναι η καλύτερη παρηγοριά του.
Το ξέρω.
Αυτό φοβάμαι...
Γιατί;
Αφού δεν θα ξεχάσεις ποτέ.
Όπως και να ξανά χαμογελάσεις.
Να,όπως και τώρα που με διαβάζεις :)
Δημοσίευση σχολίου