Εσύ δεν θα έρθεις πίσω,
Εγώ δεν θα προχωρήσω μπροστά,
Και ο κύκλος δεν σπάει ποτέ.
Σελίδες λευκές, μουτζουρωμένες, γραμμένες.
Να γράψω τα λάθη και τα συγγνώμη,
να τα σβήσω με ένα σ'αγαπώ,
Να χύσω πάνω τους την ψυχή μου με μαύρο μελάνι.
Τα πέταξα όλα.
Δεν κρατώ τίποτα δικό μου.
Βγαίνω στον δρόμο και τρέχω πίσω.
Δεν σε συζητώ.
Δεν με ακούν.
Εσύ λείπεις.
Και γω τρέχω.
πως να φτάσω εκεί?
Με τι λέξεις?
πως να φτάσω εκεί?
Με τι λέξεις?
είμαι ανήμπορη, κοίτα.
2 σχόλια:
Άντε καλέ που είσαι ανήμπορη... Απλώς είναι η ζέστη που σου φέρνει μια νωθρότητα και τη νομίζεις ανημποριά...
Αχ, μακάρι! Μακάρι να ήταν η ζέστη και μόλις έρθουν τα κρύα να γίνουν πάλι όλα όπως πριν!
Δημοσίευση σχολίου